▼ Ποιο είναι το «ταμείο» της επίθεσης ενάντια στο Ιράν;
Πριν ακόμα γίνουν οι κηδείες των νεκρών από την επίθεση των ΗΠΑ-Ισραήλ ενάντια στο Ιράν, και πριν ακόμα απομακρυνθούν τα χαλάσματα από τα πεσμένα κτήρια, οι διάφοροι «αναλυτές» έσπευσαν να κάνουν το «ταμείο» του σύντομου αυτού πολέμου των 12 ημερών. Άλλοι διατυπώνουν με περίσσια υπεροψία ότι «το Ισραήλ πέτυχε στρατηγική νίκη», άλλοι ότι «το πρόγραμμα του Ιράν καταστράφηκε», ενώ άλλοι ότι «το Ισραήλ νικήθηκε κατά κράτος». Φυσικά, όλοι αυτοί οι «αναλυτές» όχι απλώς δεν έχουν πραγματικά στοιχεία για τις αναλύσεις αυτές, αλλά απλώς αναμασούν non paper διάφορων πρεσβειών…
Άλλωστε, η ίδια σύγχυση επικρατεί και στους πρωταγωνιστές της σύγκρουσης, με τον Τραμπ και τον Νετανιάχου από τη μία, και τον Χαμενεΐ και τον Πεζεσκιάν από την άλλη, να εκτιμούν ότι ο εχθρός «συνετρίβη». Για να μην αναφερθούμε και στο τι γίνεται μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ, όπου διάφορα κέντρα εξουσίας δημοσιεύουν αντιδιαμετρικά αντίθετες εκτιμήσεις για το μέγεθος του Αμερικάνικου πλήγματος. Αν αυτοί πράττουν έτσι, οι «αναλυτές» μας θα κωλώσουν, που κάθε τόσο διαψεύδονται οικτρά και κάθε τόσο επανέρχονται με μεγαλύτερη υπεροψία;
Πώς να κρίνουμε, λοιπόν, το αποτέλεσμα αυτού που έγινε;
Πριν προχωρήσουμε σε κάποιες επισημάνσεις από τη δική μας σκοπιά, θα θέλαμε να κάνουμε κάποιες πολιτικές παρατηρήσεις που διάφοροι προσπερνούν.
- Το Ισραήλ έδρασε ως εκτελεστικό όργανο των ΗΠΑ. Κι όμως, όσο προφανές και να είναι, η πλειοψηφία των αναλύσεων προσπερνά σκόπιμα ή αγνοεί αυτή την απλή αλήθεια, ότι ο σκύλος επιτίθεται όταν του πει το αφεντικό του. Όταν χρειάστηκε, ο Τραμπ μια χαρά τράβηξε το αυτί του Νετανιάχου…
- Δεν επρόκειτο για έναν πλήρη πόλεμο. Από καμία πλευρά δεν επιστρατεύτηκε ούτε η πλήρης ισχύς, ούτε όλες οι επιλογές (π.χ. κλείσιμο των στενών του Ορμούζ, ισοπεδωτικός βομβαρδισμός του Ιράν, πραγματικό και όχι «σικέ» χτύπημα των Αμερικανικών βάσεων), ούτε οι συμμαχίες της (πιο ενεργή εμπλοκή της Ρωσίας, της Κίνας, των Ευρωπαίων).
- Τα χτυπήματα είχαν ως σκοπό τη διαπραγμάτευση, και όχι τη συντριβή του εχθρού, γι’ αυτό άλλωστε ο πόλεμος αυτός κράτησε μόνο 12 μέρες, και τα χτυπήματα ήταν οριοθετημένα...
- Το μέτωπο της Μέσης Ανατολής είναι δευτερεύον σε σχέση με το Ουκρανικό, και καμία ιμπεριαλιστική δύναμη δεν θέλει να δεσμεύσει εκεί σημαντικές δυνάμεις, ως εκ τούτου δεν επέλεξαν ανεξέλεγκτη κλιμάκωση αυτής της σύγκρουσης.
- Παρά τα όσα ειπώθηκαν, για «αλλαγή καθεστώτος» στο Ιράν ή για «πλήρη καταστροφή των δυνατοτήτων του», το ρεαλιστικό προσδοκώμενο αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν να συρθεί το Ιράν σε μια συμφωνία με χειρότερους όρους, και να απομακρυνθεί όσο το δυνατόν από την επιρροή Ρωσίας και Κίνας. Τώρα, αν προέκυπτε και κάτι «καλύτερο», θα ήταν «καλοδεχούμενο».
- Το πραγματικό αποτέλεσμα του χτυπήματος στο Ιράν, σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, στελεχικό, επιστημονικό, στρατιωτικό, αλλά και στις ίδιες τις πυρηνικές εγκαταστάσεις, παραμένει δύσκολο να εκτιμηθεί.
Με βάση τα παραπάνω, σε αυτή τη φάση μπορούμε να πούμε ότι είναι αρκετά νωρίς να εκτιμηθεί το πραγματικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά, για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται να εξάγουν συμπεράσματα που να πατάνε σε πραγματική βάση, θα υπάρχουν κάποιες ενδείξεις στις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν, κυρίως σε 5 μέτωπα-πεδία:
- Η υπογραφή της νέας συνθήκης ΗΠΑ-Ιράν και το περιεχόμενο της. Κατ’ αρχάς, και μόνο η ανάγκη υπογραφής αυτής της συμφωνίας, αποδεικνύει ότι το Ιράν διατηρεί κάποιες σημαντικές δυνατότητες, ανεξάρτητα πόσο λαβωμένο είναι, ειδάλλως δεν θα υπήρχε νόημα στη σύναψη συμφωνίας. Οι λεπτομέρειες αυτής της ενδεχόμενης συμφωνίας, ειδικά όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα και τις σχέσεις του Ιράν με τους συμμάχους του, θα αποκαλύψουν που πραγματικά βρισκόμαστε. Το μέγεθος των υποχωρήσεων που θα γίνουν από πλευράς Ιράν θα αποκαλύψει και το πραγματικό μέγεθος της φθοράς του…
- Η εξέλιξη της γενοκτονίας στη Γάζα. Από την άλλη μεριά, η συγκρότηση του σιωνιστικού κράτους, θα φανεί στο πώς θα εξελιχθεί η γενοκτονία που πραγματοποιεί στη Γάζα, γιατί όσο και να σφάζουν αμάχους, το μέτωπο αυτό μένει ανοιχτό. Μάλιστα, πριν λίγες μέρες η πετυχημένη και ηρωική δράση της Παλαιστινιακής Αντίστασης που είχε ως αποτέλεσμα 7 νεκρούς Ισραηλινούς στρατιώτες, έφερε νέα κρίση μέσα στο σιωνιστικό μόρφωμα, καθώς απέχει ακόμα από το να πετύχει τους στόχους του. Ήδη άρχισαν να ακούγονται ψίθυροι για νέο γύρο διαπραγμάτευσης για εκεχειρία στη Γάζα (με τι όρους, άραγε;).
- Ανοιχτό ερώτημα αποτελεί τόσο η στάση των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για το θέμα της Γάζας (πριν το χτύπημα στο Ιράν το Ισραήλ ήταν αρκετά στριμωγμένο)
- Η συγκρότηση του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (αν θα δυναμώσουν ή θα περάσουν σε φάση αδράνειας).
- Σοβαρό πρόβλημα για το Ιράν είναι το πώς θα διαχειριστεί την κατάρρευση του Άσαντ και την αποδυνάμωση της Χεζμπολά, με την οποία έχει χάσει το διάδρομο επικοινωνίας. Αυτή είναι άλλωστε και η πιο μεγάλη επιτυχία μέχρι στιγμής των ΗΠΑ-Ισραήλ στην περιοχή. Παρά όμως τα όσα γράφονται και λέγονται, και παρά την αδυναμία της σε αυτή τη φάση, η Χεζμπολά δεν έχει τελειώσει.
ΥΓ: Ενδεικτικό αυτών που λέγονται και γράφονται είναι ότι το πρώτο ανακοινωθέν του Ισραηλινού στρατού, λίγο μετά την κήρυξη της εκεχειρίας, έλεγε ότι «Το Ισραήλ έχει εξαλείψει μια διπλή άμεση υπαρξιακή απειλή, τόσο στον τομέα των πυρηνικών, όσο και στον τομέα των βαλλιστικών πυραύλων», την ίδια στιγμή που… δύο πύραυλοι(!) έπεσαν στο Ισραήλ, με αποτέλεσμα να απειληθεί η εκεχειρία…